Gözün bir cismi görüş açısı, uzaklaşma ile küçülür. Her insana göre değişen gözün ayırma gücünün bir sınırı vardır. Eğer, yolun genişliği yaklaşık olarak bir dakikadan daha az olan bir açıdan görülüyorsa, normal bir göz için, bu genişliğin bütün noktaları birbirine karışır. Göz, onları ayırt edemez. Retinada, ağaçları meydana getiren noktalar, diğerlerininkinden ayırt edilemedikleri için, sonsuzda birleşiyorlarmış gibi görünürler.
Gözün bir cismi gözlemlediğinde görüş açısı, cisim uzaklaştıkça küçülmeye başlar. Bu nedenle, uzak ağaçlar birbirine kavuşmuş gibi görünebilirler çünkü gözümüzde birleşik gibi algılanırlar.
Ancak, ağaçların birbirine kavuşmuş gibi görünmesinin asıl nedeni, perspektif ve optik illüzyon etkileridir. Uzakta bulunan ağaçlar, daha küçük ve daha az ayrıntılı görünürler. Buna ek olarak, aradaki boşluk, uzaklıktan dolayı bulanık ve az belirgin hale gelir.
Perspektif etkisi, ağaçların bulunduğu uzaklığa bağlı olarak boyutlarının ve şekillerinin değişmesine neden olur. Ağaçlar daha uzakta oldukları için, gözümüzde daha küçük ve daha az ayrıntılı görünürler. Bu, ağaçların birbirine kavuşmuş gibi algılanmasına yol açabilir.
Ayrıca, optik illüzyonlar da uzak ağaçların birbirine kavuşmuş gibi görünmesine neden olabilir. İllüzyonlar, gözümüzde yanılsamalar oluşturan görsel algı etkileridir. Uzak ağaçlar arasındaki boşluk, gözümüzde daha az belirgin ve bulanık olduğu için, ağaçlar birbirine daha yakınmış gibi algılanabilir.
