Bazı bitkilerin sapları dikine yükselecek kadar sert değildir. Bu tip bitkilerden biri olan sarmaşık, duvarları kendine destek olarak kullanır. Bunun için de ek kökleri kramponlarla donanmıştır. Asma ise uzantılı dalları ile desteğine çengel atar. Filbahar, yapraklarının saplarından yararlanır. Görüldüğü gibi bütün bu durumlarda bitki dikine yükselebilmek için ortamına uymuştur.
Bazı bitkiler, duvarlara tırmanarak çevrelerindeki alanı kaplar ve güneş ışığından daha fazla yararlanabilirler. Duvarlara tırmanan bitkiler, iki ana yöntem kullanarak tırmanır: kendiliğinden tırmanan bitkiler ve tırmanıcı bitkiler.
Kendiliğinden tırmanan bitkiler, duvarlara tırmanmak için dallarını veya yapraklarını kullanır. Bu bitkiler, dallarının uçlarındaki özel yapılar sayesinde, yüzeylere tutunarak kendilerini yukarı doğru çekerler. Bu özel yapılar, örneğin çam ağacı dallarının uçlarında bulunan kozalaklar gibi, bir tür çengel veya kancalı yapıdır.
Tırmanıcı bitkiler ise, tırmanma için daha karmaşık bir yöntem kullanırlar. Bu bitkiler, yaprak sapları veya gövdelerinde bulunan özel yapılar sayesinde, duvarlara sarılarak tırmanırlar. Bu özel yapılar, örneğin sarmaşıkların yapraklarındaki çıkıntılar gibi, sıkıca sarılma ve tutunma için özel olarak tasarlanmıştır. Ayrıca bazı tırmanıcı bitkiler, hava kökleri veya yapışkan özü sayesinde, yüzeye daha iyi yapışarak tırmanabilirler.
Sonuç olarak, bazı bitkiler, duvarlara tırmanarak daha fazla güneş ışığı alarak büyümek için çeşitli yöntemler kullanırlar. Kendiliğinden tırmanan bitkiler, dallarının uçlarındaki özel yapılar sayesinde yüzeylere tutunarak kendilerini yukarı doğru çekerken, tırmanıcı bitkiler yaprak sapları veya gövdelerinde bulunan özel yapılar sayesinde duvarlara sarılarak tırmanırlar.
