Biliyor musun, çiçekler aslında doğanın küçük birer mucizesi. Onlar toprakta bir tohumla başlarlar, tıpkı bir bebek gibi. Bir tohum, bir çiçeğin minik bir bebeği gibidir ve doğru bakımı aldığında büyümeye başlar.
İşte çiçeklerin büyüme hikayesi:
Bir gün, bir tohum toprağa düşer. Toprak, tohuma bir yatak gibidir – sıcak tutar ve ona sarılır. Tohum, toprağın altında, göremediğimiz bir yerde, uykuya dalar.
Sonra, yağmur gelir ve toprağı ıslatır. Bu, tohumun içindeki minik canlıya su verir. Su olmadan tohum büyüyemez, tıpkı senin su içmen gerektiği gibi. Toprak ıslak olduğunda, tohum ‘Uyanma zamanı geldi!’ der ve yavaşça uyanmaya başlar.
Güneş dışarıda parladığında, toprağın üzerindeki sıcaklık artar. Toprak, tohuma “Kalk ve büyü!” diye fısıldar. Bu sırada, tohumun içindeki minik canlı gerinir ve yukarı, yani gökyüzüne doğru uzanmaya başlar.
Küçük tohumun içinden bir filiz çıkar. Bu, tohumun ayağı gibidir ve toprak içinde yukarı doğru itilir. Bir süre sonra, filiz toprağın üstüne çıkar ve ilk kez güneşi görür. Güneş ışığını çok sever ve daha fazla büyümek için güneş ışığına ihtiyacı vardır.
Filiz, biraz daha büyüdükçe yapraklarını açar. Yapraklar, çiçeğin elleri gibidir ve güneşten gelen ışığı tutarlar. Bu ışıkla, filiz kendi yiyeceğini yapar, bu da onun daha da büyümesini sağlar.
Bir süre sonra, filiz büyük ve güçlü bir bitki olur. Ve en sonunda, o bitkinin üzerinde güzel çiçekler açar. Çiçekler, bitkinin gülümsemesi gibidir ve bize “Merhaba!” der.
Ve işte böyle, çiçekler tohumdan başlayıp, su, toprak, havayla ve en önemlisi de sevgiyle büyürler. Her çiçek, dünyayı daha güzel bir yer yapmak için oradadır!
