Çöl bölgelerindeki bitkiler yaşayabilmek için su, biriktirmek zorundadırlar. Seyrek, fakat sağanak halinde yağan yağmurlar sırasında kalın saplar suyu toplayarak depo vazifesi görürler. Yapraklar diken halindedir ve su ile dolu bitkilerin adına akmağa can atan çöl hayvanlarının açgözlülüklerine karşı etkili birer savunma aracıdırlar.
Etli bitkilerin üzerindeki dikenler, genellikle hayvanların bitkileri yemelerini veya yapraklarını koparmalarını engellemek için evrimleşmiştir. Bu dikenler, bitkinin yaprakları ve gövdesi gibi hassas kısımlarını korur ve avcıları uzak tutar.
Etli bitkiler, doğal yaşam alanlarında çoğunlukla kireçli ve besin açısından yoksul topraklarda yetişirler. Bu nedenle, bu bitkilerin avcılarının sınırlı olduğu bu alanlarda hayatta kalmaları zor olabilir. Bu bitkilerin üzerindeki dikenler, avcıların bitkileri yemelerini veya zarar vermelerini önler ve bu bitkilerin hayatta kalmasına yardımcı olur.
Ayrıca, bazı etli bitkiler, özellikle Karnivor bitkiler, beslenmelerini tamamlayacak besin maddelerini almak için avcıları yakalarlar. Bu bitkilerin yaprakları üzerindeki dikenler, avcıların kendilerini savunmaları için bir savunma mekanizması oluşturur.
